Yıllar önce okumuştum . Allah uzun ömürler versin Y.Bülent Bakiler’in bir makalesini bu günkü gibi hatırımda.  Yaklaşık yirmi sene öncesinden sanki bugünler için yazılmıştı. Unutamadığım konu ise 1906 yılında bundan tam 103 yıl önce Bolulu bir mehmetçiğin Yemenden yazmış olduğu bir mektup idi . Yazımızın sonunda bu manzum mektubu bende siz sevğili okuyucularla paylaşmak istedim yıl 1906 Yemen ve yıl 2009 Güneydoğu anadolu  kıyas size kalmış.......

   Dün sadece Yemen mi bizi ağlatan? Bugün doğu ve güneydoğumu? Elbette değil... Tarihimizde değişik dönemlerde yürekleri burkan , ciğer parçalayan acı ve üzüntülerle dolu adına agıtlar yakılan nice talihsiz olaylar vardır Fidan gibi anadolu delikanlılarını kurban ettiğimiz .
   Birde sırtımızdan yediğimiz hançerler yok mu? Acısını bugün bile ne bizler unutabiliyoruz nede hançeri vuranların torunları .
   Kırım Hanı Şahin Giray acaba Merzifonlu Kara Mustafa Paşayı kıskanıp da Polonya ve diğer ülkelerden gelen yardım yolunu daha önceden kesmiş olsaydı bizlerin de kardeşi olan tatarlar bugün maruz kaldıkları durumlara düşerlermi idi? Düşmanın yardım yolunu kesmiyerek kendince Osmanlıya ceza kesmekle aslında gelecek nesillerinin ipini kestiğini keşke idrak edebilseydi. Sadece Şahin Giray Han mı ? Boşnak Sarıca Paşa da aynı düşüncelerle hareket ederek Osmanlıya gününü göstermek istememişmiydi ? Ama aradan yüzyıllar geçmiş gününü görenler sadece Osmanlı değil hep beraber tüm müslümanlar olmuştur. Ikinci Viyana kuşatması başarısızlıkla sonuçlanmasa idi sonuç acaba nasıl
olurdu ? Daha dün Bosna da yaşanan vahşet taptaze hafızalarımızda ....
   Hani bir söz vardır ya : ‘Alimin ayagının sürçmesi alemin ayagının sürçmesi gibidir’ diye.Gerçekten ne kadar güzel bir söz. Bu söz aslında devlet adamları içinde çok uygun olsa gerek . Devleti yönetenlerin ayagının sürçmesi hem devletin hemde gelecek kuşakların ayagının süçmesi gibi değil mi ?
   Yazımızın başında Yemen dedik. Kudüs’ün elden çıkışı ayrı bir hüzün, Medine müdafası bambaşka bir destan  ve acı ile dolu inşallah sadece Medine müdafasını başlı başına başka bir yazımızda ele alalım.
   Dün Yemen de , Hicaz da , Filistin de  cehaletin ve ihanetin palazlandırdıgı beyinsizler Mehmedimize kurşun sıkıyordu. Bugünün sizce dünden farkı ne ? Işte Bolulu Mestan ‘ın 1906 yılında ailesine yazdıgı mektup : Ha ogün, ha bugün sizce bir fark var mı ?.....

‘A benim sevğili eroğlu atam !
Özümün vari, gözümün savkı anam!
Nice ayrılmış idik ki biz sizden
Ayrı düştük vatandaki her yüzden
Yemen’in kahrına erdik ereli
Kader denizine girdik gireli
Arpaya buğdaya hep hasret kaldık,
Arab’ın fendine düştük aldandık
Cıbcıbıldak donumuz, yok başımız
Yalınayak koşuyor yüzbaşımız
Gece-gündüz demeyip koşmadayız.
Kehlelerden hepimiz olduk uyuz,
Bize Rum diyerek çagırıyor bunlar      
Komadı agrımadık göz kumlar
Donu yok hiç birinin çırıl çıplak
Oda abizden kötü, aptal, avanak...
Karakoldan inerük su aluruk
Arab, ardından atınca kaluruk.
Her suyun nöbeti üç beş cani yer
Kaçamazsan ulaşır kelle keser.
Demeyin ki bana devlet bakıyor.
Başımı gün ayagımı kum yakıyor.
Suyu yoktur , sisi çoktur cebelin
Uşagı çok zalim olur bu elin!
Bize güç anlayabilmek dilini
Ona anlatmak da zor Türk dilini..
Hoca Şaban gilin oğlu Dursun
Öldü... Uşagını Allah korusun.
Akbiyik Ahmet vuruldu kafadan
Koca mışdık gideyazdı cabadan
Yaralandın mı atarlar dereye
Ya geberen ya düşen cendereye
Hele kaç gün yememişsen kime ne
Düşme bir kere gözüm sen Yemen’e
Kelle biçtikçe Arab cenbiyesi
Paşama köşk yapılır cabiyesi
Bura Türk kabri gibi, gelde bir bak
Bir taşın altına girmiş kaç ocak?
Bilemiyoz ki neden harb ediyoz
Arabın derdi nedir? Biz ne diyoz?
Yemen’e döktügümüz Türk uşagı
Dokuz-on ordudan olmaz aşagı
Kardeş kardeşini öldürmededir
Bu mezalim vatanın kalbinedir.
Toplanarak millet ile hep düşünek
Ya buna çare bulak, yahut ölek
Işte bu mektubumu köycek okuyun
Bu işi bağlamaya ip dokuyun.
Eyleyüp köyümün hepücüğüne  selam
Bu kadarla ederim Hatmi kelam’